ความตั้งใจย้ายถิ่นกลับสู่ภูมิลำเนาเดิมของนักศึกษากรณีศึกษา: นักศึกษาสถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

Student’s Intention to Migrate to Hometown: A Case Study of Rajabhat Institute Bansomdejchaopraya Students

ณัฐพร รอดดารา

การย้ายกลับถิ่นเดิม--การย้ายถิ่น

การศึกษาครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนาเดิมของนักศึกษา ชั้นปีที่ 4 สถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความตั้งใจย้ายถิ่น กลับภูมิลำเนาเดิมของนักศึกษา ชั้นปีที่ 4 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักศึกษาภาค ปกติ ชั้นปีที่ 4 ของสถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา จำนวน 300 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่ม ตัวอย่างแบบมีระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น เอง ประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล แบบวัดระดับความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนา และแบบวัด ความคาดหวังของปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนา การวิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความสัมพันธ์ (Correlation) และ วิเคราะห์หา สมการถดถอยพหุคูณ (Regression) ผลการศึกษาพบว่า 1. ลักษณะส่วนบุคคลของนักศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีภูมิลำเนาอยู่ในภาคกลาง (ร้อยละ 51.3) รองลงมาได้แก่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคใต้ ภาคตะวันตก ภาคตะวันออก และภาคเหนือตามลำดับ และส่วนใหญ่เป็นผู้มีภูมิลำเนาอยู่นอกเขตอำเภอเมือง (ร้อยละ 71.0) กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีคะแนนสะสมอยู่ในช่วง 2.50-2.99 (ร้อยละ41.3) มีระดับ ความสามารถพิเศษปานกลาง (X = 2.23) 2. กลุ่มตัวอย่างมีความคาดหวังโอกาสประกอบอาชีพในภูมิลำเนาในระดับปานกลาง (X = 3.19) ความคาดหวังระดับรายได้ที่น่าพึงพอใจในภูมิลำเนาในระดับปานกลาง (X = 3.15) ความคาดหวังโอกาสการได้รับการยอมรับสถานภาพทางสังคมในภูมิลำเนาในระดับปาน กลาง (X=3.40) มีความผูกพันต่อครอบครัวและชุมชนในระดับสูง (X=3.86) และมี โอกาสทาง การศึกษาต่อในกรุงเทพมหานครในระดับสูง (X=3.38) จากเกณฑ์ระดับการ วัดของลิเคิร์ต (Likert Scale) 3. จากการทดสอบสมมติฐาน ข้อ 1 พบว่า นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ภาคปกติ ของสถาบันราชภัฏ- บ้านสมเด็จเจ้าพระยา มีระดับความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนาหลังสำเร็จการศึกษาอยู่ในเกณฑ์สูง สมมติฐานข้อที่ 2 พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ทางลบต่อความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนาเดิม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ได้แก่ โอกาสทางการศึกษาต่อในกรุงเทพมหานคร (X7) สมมติฐานข้อที่ 3 พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ทางบวกต่อความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนาเดิม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ได้แก่ ความคาดหวังระดับรายได้ที่น่าพึงพอใจในภูมิลำเนา (X4) และความผูกพันต่อครอบครัวและชุมชน (X6) ตัวแปรทั้งสามสามารถร่วมกันพยากรณ์ ความตั้งใจย้ายถิ่นกลับภูมิลำเนา ได้ร้อยละ 38.00 โดยมีสมการพยากรณ์ ดังนี้ Y = 2.127+0.692(X4) + 0.497 (X6) –0.353 (X7)

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ

นงลักษณ์ เทพสวัสดิ์

สุพิศวง ธรรมพันทา

บุปผา แช่มประเสริฐ

2545

2021-08-09 06:57:07

2021-08-09 06:57:07

thesis

application/pdf

วน 304.8 ณ341ค 2545

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต

ปริญญาโท

สังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

2545

974-373-190-3